1. SŁODKA CHWILA ZMIAN

Nadchodzi słodka chwila zmian
wiek wiosen po stuleciu zim
Pora twe zdjęcie wyjąć z ram
Ładniej bez ciebie będzie im
Łóżko przesunąć tak by snu
poznało zapomniany smak
i tak przestawić trzeba stół
by się nie dało w oknie stać

Ustalę nowy domu plan
od jutra - może już od dziś
nadchodzi słodka chwila zmian
tylko za tobą zamknę drzwi

Wyrzucić warto choćby już
niejedną gorzko zbędną rzecz
więc zasuszone pąki róż
i reszta złudzeń z kątów precz
Trzeba posprzątać będzie i
zdmuchnąć płomienie wszystkich świec
by żaden cień nie wskazał mi
w którą ze stron za tobą biec

Ustalę nowy domu plan
od jutra - może już od dziś
nadchodzi słodka chwila zmian
tylko za tobą zamknę drzwi.

Ustalę nowy domu plan
od jutra - może już od dziś
nadchodzi słodka chwila zmian
tylko raz jeszcze proszę przyjdź.

2. JESZCZE SIĘ CIEBIE DOCZEKAM

Sobie nie przeznaczeni
wiemy - bośmy rozumni...
Mówisz, że w innej przestrzeni
może w tej czy w innej unii
może za granicą jakąś
albo na jakiejś rubieży

Najgorzej to tak źle zacząć
a potem żyć jakby nie żyć
Jeszcze się ciebie doczekam
nie mów najlepiej nic więcej
nie mów, że lgnie do człowieka
człowiek i że to jest szczęście
lub że spotkamy się w niebie
bo chociaż trudno z tym żyć
w niebie u siebie są tylko chmury
więcej nikt i nic

Sobie nie przeznaczeni
wciąż się rozsądnie mijamy
choć tyle mórz dryfujemy
wokół tej samej przystani
Jeszcze się ciebie na jakiejś
wyspie gdy nie chce kontynent
punkt mi wystarczy na mapie

Jeszcze się - choćby na chwilę
Jeszcze się ciebie doczekam
nie mów najlepiej nic więcej
nie mów, że lgnie do człowieka
człowiek i że to jest szczęście
lub że spotkamy się w niebie
bo chociaż trudno z tym żyć
w niebie u siebie są tylko chmury
więcej nikt i nic

3. KANTYCZKA PRZYDROŻNA

Tak niewiele ma
zardzewiały dach
ciszy boski śpiew
czasem ptasią pieśń
zimą śniegu puch
wiosną zapach bzu

Uśmiechnięta, jak żywa,
Matka Boska w pokrzywach
bez korony i bez berła
w nieśmiertelnych rosy perłach
Łask Jej nikt nie przyzywa
więc beztroska, szczęśliwa

w dłoniach pieści deszcz
i poranną mgłę...
Przysiadł na niej ptak
Matko! jak to tak
w niebie ja, Ty tu?
zaśpiewała mu
- Ja z granitu płaszcz
a ty skrzydła masz!...

Uśmiechnięta, jak żywa,
Matka Boska w pokrzywach
bez korony i bez berła
w nieśmiertelnych rosy perłach
Łask Jej nikt nie przyzywa
więc beztroska, szczęśliwa

Ludzkich dawno już
nie słyszała słów
Tak niewiele ma
zardzewiały dach
ciszy boski śpiew
czasem ptasią pieśń
Latem pokrzyw łan
a jesienią wiatr

4. ZAWIERUSZONE

Literek porządne dość sznurki
stawiamy synowie i córki
a potem ojcowie i mamy
bazgrzemy bez strachu nagany
I wspomnieć już nawet niełatwo,
że kiedyś, gdy było się dziatwą,
szła Ala, a As było psu...
Dziś składnia zła i braknie słów

Zawieruszone w kajecikach
prawdy na całą resztę życia
i człowiek był nie do zagięcia
gdy opanował elementarz
Zawieruszone w kajecikach
prawdy na całą resztę życia
i człowiek był nie do zagięcia
a dzisiaj nic już nie pamięta

I słupków porządne dość rządki
a potem robimy majątki
i nic się nie zgadza w rachunku
z wyjątkiem, że zero ratunku
I nawet się nie chce już gadać,
że człowiek się dość zapowiadał
Miał domek mieć, jak Ali dom
dziś rad, że ma pod dachem kąt

Piszemy, mówimy, liczymy
by potem od zimy do zimy
nie myśleć i w spokoju świętym
przeczekać życiowe zakręty
I dobrze nam jest i dość pięknie
Łza nawet samotna nie pęknie
bo trudno zrozumieć sens blasku
na własnym z dzieciństwa obrazku

5. TYLE NIEBA

Z wszystkich miłości zażegnanych
tej jednej nigdy nie zapomnieć
Na palcach stania, by kochanych
ust twoich dotknąć wpół przytomnie
Zawsze wspominać wielkie szczęście
żałować tylko wspólnych książek
i trochę tęsknić - ale częściej
myśli mieć jasne i spać dobrze

Nie żaden wcale wielki koniec
lecz banał głupio niepojęty
pomiędzy nasze myśli, dłonie
tak się niegroźnie zakradł błękit
I tak nam nagle wyogromniał
nie słychać szeptu, słowa, krzyku
I toast za cud przeszłość - do dna!
i przyszłość, by dotrwała świtu

I jak znów dotknąć ust ustami
Pomiędzy dzisiaj tyle nieba
jakbyśmy nigdy nie spotkali
siebie i nigdy więcej. Trzeba
zawsze wspominać wielkie szczęście
żałować tylko wspólnych książek
i trochę tęsknić, ale częściej
myśli mieć jasne i spać dobrze

zawsze wspominać wielkie szczęście
żałować tylko wspólnych książek
i trochę tęsknić, ale częściej
myśli mieć jasne i spać dobrze

I śnić na palcach by kochanych
ust twoich dotknąć wpół przytomnie
Z wszystkich miłości zażegnanych

tej jednej nigdy nie zapomnieć

6. BOMBONIERKA

Dzień pogania noc
świtem purpurowym
ty jak czarny kot
kończysz łowy
Nic mi do twych zdrad
chociaż dziwi, że
ich gorzkawy smak
ciągle kusi Cię

A gdy patrzysz tak - śmieję się
nic mi do twych zdrad, ale wiem
Choć papierków po cukierkach
tu i ówdzie ślad,
marzy ci się bombonierka
taka jak ja
niby nic, a jednak zerkasz,
jak się dostać do pudełka
odkryć tajemnicę słodką,
delikatnie zdjąć złotko

Choć papierków po cukierkach ślad i tam i tu
marzy ci się bombonierka - istny cud
żeby tak nasycić się
ale wciąż w zapasie mieć
i rozgryzać tę zagadkę
... tę zagadkę...
po ostatnią czekoladkę

Noc pogania dzień
szafirowym zmierzchem.
Tobie kocich gier
nie dość jeszcze.
Nic mi do twych zdrad,
chociaż dziwi, że
Ostry kolor kłamstw
nie razi cię

A gdy patrzysz tak - śmieję się
nic mi do twych zdrad, ale wiem
Choć papierków po cukierkach
tu i ówdzie ślad,
marzy ci się bombonierka
taka jak ja
niby nic, a jednak zerkasz,
jak się dostać do pudełka

7. CZARNA OWIECZKA

Choć nad miasteczkiem
pszczółki słoneczne
oraz woń bzu bałamutna
a miasto mleczkiem
i miodkiem grzecznie
płynie nie wiedząc o smutkach
Chociaż by można
o tym lecz zdrożna
myśl śmiało mknie na manowce
I już ktoś knuje
i upatruje
stosowną w stadzie owcę

Gdy tu czy ówdzie dostrzegą zgodnie
cień na tej dróżce, którą iść mogłeś
czarną owieczką odtąd już będziesz
choćbyś miał nieskazitelną przędzę
Czarne zachwyca nieznanym złem
białe jest brzydkie, białe jest be
Białe potwornie nudzi i nuży
o białym potem - jak się przykurzy

Uwodzicielsko
tumani zielsko
tuż za miasteczka opłotkiem
a ziemia cielsko
obywatelsko
toczy w myśl umowy z przodkiem
Można w zachwycie -
lecz są, co życie
dadzą i dobra kuszące
by choć przez chwilę
hasała mile
zła czarna owca po łące

Gdy tu czy ówdzie dostrzegą zgodnie
cień na tej dróżce, którą iść mogłeś
czarną owieczką odtąd już będziesz
choćbyś miał nieskazitelną przędzę
Czarne zachwyca nieznanym złem
białe jest brzydkie, białe jest be
Białe to nie jest temat dla ludzi
o białym potem - jak pobrudzi

Choć nad miasteczkiem
pszczółki - bezpiecznie
nie jest, nie było, nie będzie
Bo hodowcy
czarnej owcy
czyhają wszędzie!...

8. TO CZEGO PRAGNĘ

Pukam do swoich drzwi
dzwonię do swojego domu
piszę do siebie listy
i wącham piwonie
Oni że to samotność
ja nie nazywam
Nigdy się nie nudzę
To, czego pragnę, jest w zasięgu ręki
To, czego nie mam, nie istnieje

Nocą spokojnie śpię
Gdy jest pełnia śpiewam, tańczę
Zawsze wcześnie wstaję
Nie czekam na listy
Przyjdą bez mojego czekania
Muszą przyjść - wysłałam
oni, że to dziwactwo
ja tego nie powiedziałam
To, czego pragnę, jest w zasięgu ręki
To, czego nie mam, nie istnieje

Pukam do swoich drzwi
zawsze sobie otwieram
Piszę do siebie listy -
ach, ileż u mnie nowego
Oni? oni nieważni
bez nich sadziłam piwonie
Jestem szczęśliwa
Tak bardzo szczęśliwa
To, czego pragnę, jest w zasięgu ręki
To, czego nie mam, nie istnieje

To, czego pragnę, jest w zasięgu ręki
To, czego nie mam, nie istnieje

To, czego pragnę, jest w zasięgu ręki

9. NIEGOTOWA BOSSA NOVA

Miała właśnie włożyć suknię
a tu nagle wiatr
na zbyt długą pogawędkę wpadł
Spojrzał i rzekł dość okrutnie
- Tu się przytnie, tam się utnie
Nikt się już nie nosi tak!

Więc uciekła, choć niełatwa
z wiatrem w berka gra
nim zniknęła zawołała tak
- Może to wytarty atłas
lecz w nim przecież tyle światła,
że na cały starczy świat

Niegotowa bossa nova
nie gustuje w nowych modach
zamiast w nuty patrzy w dal
nie ma nic a wszystko ma
Niegotowa bossa nova
wpół ubrana w dźwięki, w słowa
ma dla ciebie ciepłą myśl
i to starczy jej by być

Miała właśnie włożyć suknię
a tu nagle wiatr
- Nikt się już nie nosi tak!
Więc uciekła atłasowa
wpół ubrana w dźwięki, w słowa
bossa nova, bossa nova!...

Niegotowa bossa nova
Raczej mało salonowa
zamiast w nuty patrzy w dal
nie ma nic a wszystko ma
Niegotowa bossa nova
Gdy w jej suknię myśli schowasz
da ci cały świat
bossa nova, bossa nova
bossa nova, bossa nova
bossa nova, bossa nova!...

10. CÓŻ MI Z RÓŻ

Już zapisane u mnie miał
kto inny tańce na ten bal
W karnecie brakło pustych stron -
był on... a z resztą mniejsza kto
Bo nagle proszą nas
do kotyliona - kwiat
wybrałeś spośród tylu barw
a ten do pary miałam ja

Nie dawaj mi ich więcej już
Róże banalne - cóż mi z róż
gdy życie z tobą trwa
jak najgorętsze z tang
Orkiestra nie przestaje grać
na cały nasz - na cały świat
Przed nami dzień - za nami już
tysiące dni i zwiędłych róż

A wciąż mnie obejmujesz tak
jak gdy wodzirej dał nam znak
I wciąż przynosisz kosze róż
najmilszej by nie spłoszyć z wróżb
Jak gdyby ciągle trwał
kotylionowy bal
a przecież zapisany masz
u mnie do końca każdy takt

Nie dawaj mi ich więcej już
Róże banalne - cóż mi z róż
gdy życie z tobą trwa
jak najgorętsze z tang
Orkiestra nie przestaje grać
na cały nasz - na cały świat
Za nami noc - przed nami noc
a z róż mi cóż, po różach co

Nie dawaj mi ich więcej już
Róże banalne - cóż mi z róż
gdy życie z tobą trwa
jak najpiękniejszy walc
Orkiestra nie przestaje grać
na cały nasz - na cały świat
Przed nami dzień - za nami dzień
Z różą, bez róży - kocham cię!...

11. JAKĄ CI OBIECAĆ MIŁOŚĆ

Jaką ci obiecać, jaką ci obiecać miłość
Tyle już miłości w życiu nam się przydarzyło
Jaki będzie tej świt i zmierzch
Będą nas goniły moje wiosny, twoje zimy
Czy tę miłość całą wykochamy? Czy zdążymy
Może starczy ćwierć aż po śmierć

Okna w jarzębinach
To już jesień
To już zima
To już wiosny ranny chłód
To już lata dzień ostatni
A my wciąż banalnie ładni
Jakby wczoraj był ten ślub

Jaką ci obiecać, jaką ci obiecać miłość
Tyle niemiłości w życiu nam się przydarzyło
Jakie wróżyć tej cnoty, grzech
Będą nas mijały moje szanse, twoje plany
Ile tej miłości obiecanej wytrzymamy
Ile jeszcze z nią wspólnych świąt

I znów jarzębina
To już jesień
To już zima
To już wiosny ranny chłód
To już lata dzień ostatni
A my wciąż banalnie ładni
Jakby wczoraj...

Jaką ci obiecać, jaką ci obiecać miłość
W ilu snach i jak się śnić
Jaką ci obiecać, jaką ci obiecać miłość
Jaką ci obiecać, jaką ci obiecać miłość
Jaką ci obiecać, jaką ci obiecać miłość
Może taką jak mnie ty!...

12. ŚNIEŻKA

Kiedy jęczy, że królewny mu nie zesłał szpetny los
i że więcej jest niż pewny, że przez ciebie świata zło
o nie - nie zaprzeczaj zwłaszcza że nie chodzi mu o pień
w genealogicznych chaszczach lecz wspaniałomyślnie stwierdź

Może by tak zechciała Śnieżka ulżyć mu w wielkiej z tobą męce
skoro i tak z siedmioma mieszka - cóż dla niej znaczy jeden więcej
Śpiąca Królewna też poleci na tę ofertę gdyby wolał
z psem biegać rano oraz dzieci sam odprowadzać do przedszkola

Więc jeśli bajka mu się śni
szepnij by był królewiczem twym
Jeśli bajka mu się śni
szepnij by był królewiczem

Kiedy jęczy, że królewny nie ma w tobie ani krzty
gdy przytacza argumenty na błękitnej wyższość krwi
niż powoływanie świadków oraz testy DNA
analiza czystych faktów lepsze światło sprawie da

Kusi z piernika własna chatka, ale istnieje przypuszczenie,
Że Baba Jaga to też matka i nie teściowa, jak marzenie
Z tobą zagryzka i popitka, tańce, różańce - do znudzenia
a taka zwykła Złota Rybka spełni najwyżej trzy życzenia

Więc jeśli bajka mu się śni
szepnij by był królewiczem twym
Jeśli bajka mu się śni
szepnij że jest królewiczem

13. RAJSKIE PTAKI

W naszym raju obca cisza, bo wiatr
zbyt ciekawy z wszystkich drzew jabłka skradł
Nie tacy sami, nadzy, wygnani
wróćmy tam
Potoczyło się i nie cofnie już
moje wpół czerwone, zielone wpół...
Wybacz, kochanie, nie karz rozstaniem
wróćmy, wróćmy tam

Zapomnij, kochanie, zapomnij
nie stanie się złego nic
Zapomnij, kochanie, zapomnij
nie stanie się złego nic
Jesieni tamten wybacz wiatr
już nowy kwitnie dla nas sad

Zapomnij, kochanie,
nie stanie się złego już nic
Rajskie ptaki wrócą do raju bram
choć spadają jabłka, chwieje się świat
Tylko, kochanie, nie karz wygnaniem
wróćmy, wróćmy tam

Zapomnij, kochanie, zapomnij
nie stanie się złego nic
Zapomnij, kochanie, zapomnij
nie stanie się złego nic
Jesieni tamten wybacz wiatr
już nowy kwitnie dla nas sad

Zapomnij, kochanie,
nie stanie się złego już nic
Zapomnij, kochanie,
nie stanie się złego już nic

14. U SCHYŁKU

Pewnie okaże się u schyłku
że to, co mam po wielkiej walce
mieć mogłam całkiem bez wysiłku,
bez stosów straceń i utarczek
i bez wyrzeczeń wciąż bolesnych,
ustępstw wbrew uderzeniom serca,
powrotów późnych, świtów wczesnych,
chwały, mierzonej w kruchych wieńcach

Nie tylko wszechświat by nie runął
ale nie zadrżałby i sufit,
gdybym zgodziła się z fortuną -
sprzedała, kiedy chcieli kupić,
wzięła, co aż się pchało w ręce,
poszła, gdy cel był niedaleki,
przystała, choćby i niechętnie,
na parę rejsów z nurtem rzeki

Lecz gdy okaże się u schyłku
że to, co mam po wielkiej walce
mieć mogłam całkiem bez wysiłku,
bez stosów straceń i utarczek
to wtedy westchnę - chwała Bogu
że coś bolało, że pamiętam
aż tyle stopni z wielkich schodów
ten cud przetrwania na zakrętach

... aż tyle stopni z wielkich schodów
ten cud przetrwania!...